Μορφοδυναμικά μοντέλα
Στο ΠΕ-3 θα εκτιμηθεί η σχέση της μακροχρόνιας και βραχυχρόνιας ανόδου της θαλάσσιας στάθμης με την παραλιακή οπισθοχώρηση (διάβρωση), κυρίως μέσω της ανάπτυξης/εφαρμογής (1-d, εγκάρσιων) παραμετρικών (π.χ. Bruun, 1988) και/ή δυναμικών μοντέλων (π.χ. Leont’yev, 1996). Το κύριο πλεονέκτημα των μοντέλων αυτών, τα περισσότερα εκ των οποίων βασίζονται στην έννοια του ‘προφίλ ισορροπίας’ (π.χ. Zhang et al., 2004), είναι η απλότητα τους∙ παρόλα αυτά, δεν μπορούν να περιγράψουν πολύ καλά την παραλιακή μορφοδυναμική η οποία σχετίζεται με υψηλής συχνότητας συμβάντα και/ή την επιμήκη στερεομεταφορά (δηλ. στερεομεταφορά παράλληλα στη ακτή). Τα δυναμικά μοντέλα βασίζονται στη σύζευξη υδροδυναμικών και ιζηματοδυναμικών αριθμητικών μοντέλων, χρησιμοποιώντας είτε τη γραμμική κυματική θεωρία (π.χ. Leont’yev, 1996) ή μη-γραμμικές εξισώσεις τύπου Boussinesq (π.χ. Vousdoukas et al., 2009a), με τις τελευταίες να είναι ικανές να προσομοιώσουν πιο αποτελεσματικά την παραλιακή μεταφορά ιζήματος και τη μορφοδυναμική (Κarambas and Karathanassi, 2004). Μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος ISLA, θα δημιουργηθεί μια ‘βάση’ παραμετρικών και δυναμικών μορφοδυναμικών 1-d μοντέλων (ΥΕ-3.1), από την οποία θα επιλεγούν κατάλληλες συστοιχίες μοντέλων για την προσομοίωση μακροχρόνιων και βραχυχρόνιων παραλιακών οπισθοχωρήσεων και για την εκτίμηση του εύρους τους κάτω από διαφορετικές μορφολογικές (παραλιακές κλίσεις), ιζηματολογικές και υδροδυναμικές συνθήκες (Velegrakis et al., 2009) και ρεαλιστικά σενάρια ανόδου της μέσης στάθμης θάλασσας και/ή μετεωρολογικών παλιρροιών (ΥΕ-3.2). Αυτή η προσέγγιση βασίζεται στην ιδέα ότι, καθώς τα διάφορα μοντέλα επιδεικνύουν διαφορική ευαισθησία στις οδηγούσες παραμέτρους, η κοινή εφαρμογή τους (σε συστοιχία) είναι πιθανό να παρέχει πιο ρεαλιστικά εύρη προβλέψεων∙ ο σκοπός αυτής της πρακτικής δεν είναι η αντικατάσταση των λεπτομερών μελετών μοντελοποίησης, αλλά η παροχή ρεαλιστικών ευρών των παραλιακών οπισθοχωρήσεων. Τα εκτιμώμενα εύρη θα συνδυαστούν με τα χωρικά χαρακτηριστικά των νησιωτικών παραλιών του Αιγαίου (ΥΕ-2.1) (π.χ. μέγιστα παραλιακά πλάτη), προκειμένου να προβλεφθούν οι οπισθοχωρήσεις για καθεμία παραλία από τη βάση δεδομένων των νησιωτικών παραλιών του Αιγαίου και να εκτιμηθεί η τρωτότητα τους (ΥΕ-3.3). Οι βραχυχρόνιες προβλέψεις των μοντέλων θα αξιολογηθούν μέσω υψηλής συχνότητας υδροδυναμικών/μορφοδυναμικών παρατηρήσεων στις πιλοτικές παραλίες.
Το πακέτο εργασίας αποτελείται από τα παρακάτω Υπο-πακέτα εργασίας (δραστηριότητες) και τα Παραδοτέα (Π) τους:
- 3.1 Βάση μορφοδυναμικών μοντέλων
- Π-12. Ανάλυση μορφοδυναμικών μοντέλων και δημιουργία σχετικής βάσης (τεχνική έκθεση)
- 3.2 Συστοιχίες Μοντέλων
- Π-13. Συστοιχίες αναλυτικών και αριθμητικών μοντέλων προσομοίωσης (τεχνική έκθεση)
- 3.3 Προγνώσεις παραλιακής οπισθοχώρησης
- Π-14. Προγνώσεις παραλιακής οπισθοχώρησης (τεχνική έκθεση)
Εύρος καμπύλων συσχετισμού παραλιακής διάβρωσης και μεταβολής της θαλάσσιας στάθμης λόγω κλιματικής αλλαγής
